Happy Birthday Shruthi (Samatha)

Sirca March 2001...

A prince of Jaagarlamudi, in a wedding reception saw a beautiful princess from the neighboring state.  It was more than the love at first sight. He was deeply impressed by the charming princess, and always the prince goes by the basic instinct [(:-)]..with out any doubt he raised the Red Rose Flag..our cute princess also didn't think twice..cooly she too raised the Red Rose Flag. 

JM..ordered "you people are coming with me, sriki you need to take care of my belongings..loki..you have to be with me all the time. 

So we received the order in original..and started the journey to Narasaraopet in Andrapradesh.

JM, the most ever positive minded personality I came across.. you give any situation..he will say..don't worry buddy..you will sail through..and along with that comes a small tit bit how to evade & sail on the waves of uncertainty.  He should be called GEM not JM.

At around 8.00AM, train stopped, and the King & Queen of Narasaraopet and their relatives were there to receive us.  Straight away rushed to a guest house, where we were given an opportunity to dust ourselves, and a Tanga - Typical Basanti Ki Gaadi straight from Sholay arrived on the scene.  We were happy to be riding on a Tanga.  A nice feel.

After a mandatory asking for well being, our Prince was decked in new clothes, glittering garland, he was looking like a Emperor.  He was smiling all the way..suddenly a lightening struck the mantap.  The mantap was full of bright light, totally we were blinded by the glow...

Was wondering what happened there..... with a beautiful cat walk, our cute sister Princess of narasaraopet arrived with the relatives, friends, and well wishers.  Really the picture perfect for any heroin entry in the movie, and our Prince was also cute more than any heroin around.

Prince was very cute, and we were fortunate enough to have a sister of that cuteness..

Slowly but surely our prince regained consciouness, and just winked at the prince...princess too winked back, and gave a heart stopping smile.  Loki some how managed our Prince from falling down :-)

It was a grand engagement..where prince and princess exchanged the vows, rings, garlands, and the most important the HEART!!!

The food was nice, some how we managed to spend the time till the night.  Dinner was ready, the kingdom of Narasaraopet was brimming with joy, and with great respect, invited us for the dinner.  

The food items were chasing one another in the taste, and final item came in.  I rubbed my eyes, couldn't see, again i rubbed my eyes..I felt, am dreaming..the guy who never dreamt of going abroad, how he can see Antartica...no no...

Loki said.."maga...this is not Antartica, this is curd's in a bucket..just check it out"..
Maaaan..I was totally speechless what a curd's it was...Superb...With big curd rice in the stomach..we happily slept..except Prince, and princes..(obviously)..

Next day, we headed towards a temple on the hillock, where it was a customary in Narasaraopet to visit that place, and we were happy folks..myself, and loki left behind the Prince and the Princes to give the time for themselves..:-)

Coming back, on the way went to their ancestors, and as usual our marketing geek Loki inquired about the Red chilly, the rate, the quality, and a virutal contract to buy and sell the Red chilli in parts of Karnataka. It was a hot summer, they gave us chilled seven up's, coke and all to quench the thirsty. 

Train started crying.."Hey Prince, it is time to get back to Bangalore, if you want to stay, please let me know"
for me and loki there is no job apart from taking care of the prince, so with heavy heart, we pulled him to the train..and there by landed in Bangalore safely.

This fairy tale is not from any movie or any fantasy..it is the engagement scene from the diaries of JM and Samatha.  Today my cute sister Samata's birthday..and what else can be a gift, narrating the story of seeing my cute sister for the first time, that too in my best friend's engagement.

Shruthi (Samatha) and JM...Nice Couple!

Happy Birthday Shruthi (Samatha)..Have a rocking time ahead..Wish you a wonderful moments and years ahead.!!!!!

ವೆಂಕಿ ಸೌಮ್ಯ..ವಿವಾಹ ಸಂಭ್ರಮದ ಹತ್ತು ವರ್ಷ!!! - ಒಂದು ಪ್ರವಾಸದ ಕಥಾನಕ!

ನಮ್ಮ ಗ್ರೇಟ್ ಬಿ.ಓ.ಡಿ'ಸ್  ಸಂಘಕ್ಕೆ ಒಂದು ಚೈತನ್ಯದ ಚಿಲುಮೆ ನಮ್ಮ ವೆಂಕಿ..ನಾವು ಕೈಗೊಳ್ಳುವ ಪ್ರತಿ ಪ್ರವಾಸವೇ ಇರಲಿ, ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಹೊಡೆಯುವ ಸುತ್ತೆ ಇರಲಿ..ಅವನು ಇರಲೇ ಬೇಕಿತ್ತು. ಹೀಗೆ ಒಂದು ನೆನಪು ಸುಮಾರು 20 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನದು. ಸರಿಯಾಗಿ ಇಸವಿ ನೆನಪಿಲ್ಲ.ಆದ್ರೆ ನಾವೆಲ್ಲಾ ಕಾಲೇಜ್ನಲ್ಲಿ ಓದುತಿದ್ದ ಕಾಲ....

ಮತ್ತೆ ಕೋರಮಂಗಲದ ಹುಡುಗರು ಸದ್ದು ಮಾಡಿದರು..ಈ ಬಾರಿ ಮೈಸೂರಿನ ಕಡೆ ಹೋಗೋಣ ಅಂತ ನಿರ್ಧಾರವಾಯಿತು. ನಾನು, ಜೆ. ಎಂ. ಕೊರಮಂಗಲದಲ್ಲಿದ್ದ ಶಶಿ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆವು..ವಾಹನ ಸಿದ್ಧವಾಗಿತ್ತು..ಹುಡುಗರೆಲ್ಲ ಜೋಶ್ ನಲ್ಲಿದ್ದರು..ನಮ್ಮ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ವೆಂಕಿ ಇಲ್ಲದ್ದು ಎಲ್ಲರಿಗು ಕೊರೆತೆ ಕಾಣುತಿತ್ತು..

ಎಲ್ಲರೂ "ವೆಂಕಿ ಎಲ್ಲಿ?"
"ವೆಂಕಿ ಬರೋಲ್ವಾ.?.".
"ವೆಂಕೀನ ಯಾಕೆ ಬಿಟ್ಟು ಬಂದ್ರಿ?"

ಹೀಗೆ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಸುರಿಮಳೆ ಸುರಿಯುತಿತ್ತು..

ನಾನು ಮತ್ತು ಜೆ. ಎಂ."ಶಶಿ..ನೋಡೋ ಆ ನನ್ಮಗ ಹೇಳದೆ ಕೇಳದೆ ರಾಮನಗರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿದ್ದಾನೆ" ಅಂದೆವು

ನಮ್ಮ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ಶಶಿ ಒಂದು ತರಹ ಧರ್ಮರಾಯ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಮಾತು ತೂಕ ಬದ್ಧವಾಗಿರುತಿತ್ತು..

"ಯೋಚನೆ ಬೇಡ....! ಹೇಗೂ ಮೈಸೂರು ರಸ್ತೆಯಲ್ಲೇ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇವೆ.ರಾಮನಗರದಲ್ಲಿನ ಅವನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಅವನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗೋಣ" ಅಂದ

ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸರಿ ಅನ್ನಿಸಿತು.ಆದ್ರೆ ಇದ್ದದ್ದು ಒಂದೇ ಭಯ.ವೆಂಕಿಯ ಅಪ್ಪನದು..!

ತುಂಬಾ ಸರಳ ಜೀವಿ ವೆಂಕಿಯ ಅಪ್ಪ..ಮಗನ ಏಳಿಗೆಗಾಗಿ ತಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನು ಮುಡುಪಾಗಿಟ್ಟವರು..ಆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ್ನು ಮರೆತು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸುಖ ಬಯಸಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿ  (ಸಾಮಾನ್ಯ ಎಲ್ಲ ತಂದೆ ತಾಯಿಗಳು ಈ ರೀತಿ ಇರುತ್ತಾರೆ ಅನ್ನುವುದು ಸರಳ ವಾಕ್ಯ) ..ಅವರದು ಒಂದು ರೀತಿ ಗಂಧ ತೇಯುವ ಹಾಗೆ..ತಾನು ಕರಗಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸುಗಂಧ ಪಸರಿಸಿದವರು - (ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ನಮ್ಮ ಗೆಳೆತನದ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ಮಾಹಿತಿ ಬರೆಯುತ್ತೇನೆ)

ಸರಿ ಸುಮಾರು ಮಧ್ಯ ರಾತ್ರಿ ಒಂದೂವರೆ..ಅಥವಾ ಎರಡು ಘಂಟೆಯಾಗಿತ್ತು..ನಾನು, ಶಶಿ, ಜೆ.ಎಂ ಆ ಸರಿಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ ವೆಂಕಿಯ ರಾಮನಗರದಲ್ಲಿನ ಮನೆಯನ್ನು ಬಡಿದೆವು...ಮೆಲ್ಲಗೆ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆಯಿತು..ವೆಂಕಿಯ ಅಮ್ಮ ನಮ್ಮನ್ನೆಲ್ಲ ನೋಡಿ ಗಾಭರಿ .
"ಏನಪ್ಪಾ ಇಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ...!?"

ನಾನು "ಅಮ್ಮ..ನಾವೆಲ್ಲಾ ಮಡಿಕೇರಿಗೆ ಪ್ರವಾಸ ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ದೇವೆ.ವೆಂಕಿನ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗೋಣ ಅಂತ ಬಂದೆವು..ಅವನು ಬರೋಲ್ಲ ಅಂತ ಹೇಳಿ ರಾಮನಗರಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದ..ಅವನಿಲ್ಲದ ನಮಗೆ ಈ ಪ್ರವಾಸ ಮಜಾ ಇರೋಲ್ಲ.ದಯವಿಟ್ಟು ಕಳಿಸಿಕೊಡಿ"

"ಇಲ್ಲ ಮಗ..ರಾತ್ರಿ ಬಂದ....ಮಲಗಿದ್ದಾನೆ ಬೇಡ..ಮಗ..ನೀವೆಲ್ಲರೂ ಹೋಗಿ ಬನ್ನಿ..ಅವನು ಬೇಡ"

ಅಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಅವರಪ್ಪ ಎದ್ದರು "ಓಹ್ ಏನ್ ಸರ್ ಎಲ್ಲರು ಬಂದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೀರ.ಏನು ಸಮಾಚಾರ?"

ನಾನು ಸ್ವಲ್ಪ ಧೈರ್ಯ ತಂದುಕೊಂಡು.."ಸರ್ ನಾವೆಲ್ಲಾ ಮಡಿಕೇರಿಗೆ ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ದೇವೆ..ಎಲ್ಲಾರಿಗೂ ವೆಂಕಿ ಬೇಕು...ದಯವಿಟ್ಟು ಕಳಿಸಿಕೊಡಿ."

ಅವರಪ್ಪ ಕೆಲ ನಿಮಿಷ ಸುಮ್ಮನ್ನಿದ್ದು ತನ್ನ ಮಗಳಿಗೆ "ತಾಯಿ ..ಮಗನನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸು..ಅವನ "ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್" ಬಂದ್ದಿದ್ದರೆ ಎಂದು ಹೇಳು"

ನಾವು ವೆಂಕಿಯ ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮನಿಗೆ, ಅಕ್ಕ ತಂಗಿಗೆ ವಂದನೆಗಳನ್ನು ಹೇಳಿ ವೆಂಕಿಯ ಜೊತೆ ಹೊರಡಲು ಸಿದ್ಧವಾದೆವು..

ವೆಂಕಿಯ ಅಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಬಳಿ  ಬಂದು "ಹುಷಾರು ಜೋಪಾನ ಹೋಗಿ ಬನ್ನಿ..ಮಗನನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಿ "

ನಾನು "ಅಮ್ಮ ಏನು ಯೋಚನೆ ಮಾಡಬೇಡಿ ನಿಮ್ಮ ಮಗನ ಜವಾಭ್ದಾರಿ ನಂದು" (ಮಂಗನಂತೆ ಒಂದು ಹುಮ್ಮಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ್ದೆ - ನಾನೇನು ದೇವರೇ..ಇವತ್ತಿಗೂ ಆ ಘಟನೆ ನೆನೆದರೆ ನಗು ಬರುತ್ತೆ)

ಸರಿ ಎಲ್ಲರು ವಾಹನದೊಳಗೆ ಬಂದೆವು...ವೆಂಕಿ ಬಿಳಿ ಬಣ್ಣದ ಮೇಲೆ ಹೂವಿನ ಚಿತ್ರ ಇರುವ ಶರ್ಟ್, ಹಾಗು ಕಡು ನೀಲಿ ಬಣ್ಣದ ಜೀನ್ಸ್ ಹಾಕಿದ್ದ..ಅವನಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಬಟ್ಟೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ನಾವು ಸಮಯ ಕೊಡಲಿಲ್ಲ.....ಸಿಕ್ಕಿದ್ದನ್ನ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದ...

ವಾಹನ ಚನ್ನಪಟ್ಟಣ ದಾಟಿತ್ತು..ನಾನು ಶಶಿ, ಜೆ.ಎಂ. ಮೂರು ಜನ ವೆಂಕಿಗೆ ತಲೆಗೆ, ಬೆನ್ನಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಬಿಟ್ಟೆವು..

"ಮಗನೆ..ಟ್ರಿಪ್ ಗೆ ಬಾರೋ ಅಂದ್ರೆ.ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದೀಯ .."

ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಮಾಧಾನ ಆದ ಮೇಲೆ...ಮತ್ತೆ ವಾಹನದಲ್ಲಿ ಜೋಶ್  ತುಂಬಿತು..

ಸರಿ ಸುಮಾರು ಐದು ಘಂಟೆಗೆ  ..ನಾಗರಹೊಳೆ ಅರಣ್ಯ ಪ್ರದೇಶದ ಚೆಕ್-ಪೋಸ್ಟ್ ಬಳಿ  ಬಂದೆವು..

ನಾಗರ ಹೊಳೆ ಚೆಕ್ ಪೋಸ್ಟ್ (ಚಿತ್ರಕೃಪೆ - ಅಂತರ್ಜಾಲ)

ಅಲ್ಲಿನ ಸಿಬ್ಬಂಧಿ ಆರು ಘಂಟೆಗೆ ಗೇಟ್ ತೆಗೆಯುವುದು ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ರು...ಸರಿ..ಅಲ್ಲೇ ಕಾಲ ಕಳೆಯಲು ಓಡಾಡ ತೊಡಗಿದೆವು...ನಗೆ ಚಟಾಕಿಗಳು..ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಕಿಚಾಯಿಸುವುದು..ನಡೆದಿತ್ತು...

ಕಿರ್ರ್ರ್...ಚೆಕ್ ಪೋಸ್ಟ್ ಗೇಟ್ ಏತ -ಪೈತಾ  ಆಡುತ್ತ ತೆರೆದುಕೊಂಡಿತು...

ವಾಹನ ಭರ್  ಭರ ಅಂತ ಒಳಗೆ ನುಗ್ಗಿತು.. ಒಳಗೆ ಹೋದ ಮೇಲೆ..ಅಲ್ಲಿನ ಸಫಾರಿ ತಾಣಕ್ಕೆ ಬಂದೆವು..ಎಲ್ಲರು ದಬ ದಬ ಸಫಾರಿ ವಾಹನ ಹತ್ತಿದೆವು..

ಸಫಾರಿ ವಾಹನ (ಚಿತ್ರಕೃಪೆ - ಅಂತರ್ಜಾಲ)

ನಮಗೆ ಇದ್ದದ್ದು ಒಂದೇ ತವಕ...ಆದಷ್ಟು ಕಾಡು ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನ(ನಮಗಿಂತ) ನೋಡ್ಬೇಕು..ವಾಹನದ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ಕಿಟಕಿಯಲ್ಲಿ ಆದಷ್ಟು ಕತ್ತನ್ನು, ಕಣ್ಣನ್ನು ಹೊರಗೆ ಹಾಕಿ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಪೈಪೋಟಿ ಮಾಡುತ್ತಾ..ಮೈಯೆಲ್ಲ ಕಣ್ಣಾಗಿ ನೋಡುತಿದ್ದೆವು..!

ಸಫಾರಿ ಅಷ್ಟೊಂದು ರೋಮಾಂಚಕಾರಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ ..ಕಾಡೆಮ್ಮೆ, ಜಿಂಕೆ, ಮೊಲ, ಕಾಡು ಕೋಳಿ, ನರಿ, ಮಂಗಗಳು (ವಾಹನದಲ್ಲಿದ್ದವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು) ಇವೆ ಕಂಡಿದ್ದು..ಇನ್ನೇನು ಸಫಾರಿ ಮುಗಿಯುವ ಹಂತ ತಲುಪಿತ್ತು..ತಣ್ಣಗೆ ಒಂದು ಬಿದಿರು ಮೆಳೆಯ  ಒಳಗಿಂದ ಒಂದು ಒಂಟಿ ಸಲಗ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿತು...ಗಜರಾಜನನ್ನು ಕಂಡಿದ್ದು ಬಹಳ ಖುಷಿ ಕೊಟ್ಟಿತ್ತು..

ಗಜರಾಜ - (ಚಿತ್ರಕೃಪೆ - ಅಂತರ್ಜಾಲ)

ಸಫಾರಿಯಾ ನಂತರ..ವಾಹನ ಸೀದಾ ಇರ್ಪು ಜಲಪಾತದ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಳಿತು..ಲಕ್ಷ್ಮಣ ತೀರ್ಥದ ಬಳಿ ವಾಹನ ನಿಂತಿತು..ಅಲ್ಲಿಂದ ನಮ್ಮ ಚಾರಣ ಮತ್ತೆ ಶುರು..ದಾರಿಯಲ್ಲಿ "ಸಂಭಾವಿತರಂತೆ" ಮೇಲು ದನಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡುತ್ತ ಜಲಪಾತದಡಿಗೆ ಬಂದೆವು...

ಇರ್ಪು ಜಲಪಾತ..(ಚಿತ್ರಕೃಪೆ - ಅಂತರ್ಜಾಲ)

ನೀರಿಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟ ಕೂಡಲೇ ನಾನು ಕೂಗಿದೆ.."ಲೋ..ಇದು ಇರ್ಪು ಅಲ್ಲ ಬರ್ಫು...!"

ನಡುಗುತ್ತಲೇ..ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರಾಗಿ ನೀರಿಗೆ ಇಳಿದು ಆಟವಾಡಿದೆವು...ವೆಂಕಿ ಮೊದಲು ಇಳಿಯಲು ನಿರಾಕರಿಸಿದ...ತಣ್ಣನೆ ನೀರು ಅವನು ಬೇಡ ಅಂದ...ನಂತರ ನಮ್ಮ ಆಟ ನೋಡಿ ತಾನೇ ಇಳಿದ..

ಸುಮಾರು ಹೊತ್ತು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಆಟವಾದ ಮೇಲೆ

ಅಣ್ಣಾವ್ರ "ಹೊಟ್ಟೇ ಚುರುಗುಟ್ ತೈತೆ ರಾಗಿ ಮುದ್ದೆ ಉಣ್ಣೋ ಹೊತ್ತು" ಹಾಡು ನೆನಪಿಗೆ ಬಂತು..

ನೀರಿನಿಂದ ಎದ್ದು ಮತ್ಸ್ಯ ದೇವತೆಗಳಂತೆ ಹೊರ ಬರುವಾಗ..... ವೆಂಕಿ..ಇರು ಜಲಪಾತವನ್ನು ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ನೋಡುತ್ತೀನಿ ಅಂತ..ಒಂದು ಬಂಡೆಯ ತುದಿಗೆ ನಿಂತ.ಅಚಾನಕ್ ಆ ಬಂಡೆಯ ಮೇಲೆ ತುಸು ಪಾಚಿ ಇತ್ತು..ತುಸು ಜಾರಿದ.ತಕ್ಷಣ..ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ನಾನು ಕೈ ಹಿಡಿಯಲು ಯತ್ನಿಸಿದೆ..ಅವನೇ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಾವಧಾನವಾಗಿ ಚೇತರಿಸಿಕೊಂಡು ಮತ್ತೆ  ನಿಂತು ಕೊಂಡ.

ತಕ್ಷಣ..ನನ್ನ ಮನಸು ಕೆಲವು ಘಂಟೆಗಳ ಹಿಂದೆ ಓಡಿತು...ವೆಂಕಿಯ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಹೇಳಿದ ಮಾತು...("ಅಮ್ಮ ಏನು ಯೋಚನೆ ಮಾಡಬೇಡಿ ನಿಮ್ಮ ಮಗನ ಜವಾಭ್ದಾರಿ ನಂದು")..ತಿರುಪತಿ ವೆಂಕಟರಮಣನಿಗೆ, ಬೆಳವಾಡಿಯ ಗಣಪನಿಗೆ ಮನಸಲ್ಲೇ ವಂದಿಸುತ್ತಾ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿದೆ...ದೇವರು ದೊಡ್ಡವನು!

ವಾಹನ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ ತಾಣದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಉಪಹಾರ ಗೃಹ ಇತ್ತು..ಸಿಕ್ಕಷ್ಟು, ಮಾಡಿದಷ್ಟು ತಿಂದು..ನಮ್ಮ ಪಯಣ...ಬಲಮುರಿ ಜಲಪಾತದ ಕಡೆ ತಿರುಗಿತು...ಬಲಮುರಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ನೀರಿಗೆ ಬಿದ್ದೆವು..

ಬಲಮುರಿ ಜಲಪಾತ - (ಚಿತ್ರಕೃಪೆ - ಅಂತರ್ಜಾಲ)

ಇನ್ನೇನು ಸೂರ್ಯಾಸ್ತ ಸಮೀಪಿಸುತ್ತಿತ್ತು...ಗೆಳೆಯರೆಲ್ಲರೂ..ನಡೀರಿ..ನಡೀರಿ..ಕೆ.ಆರ್.ಎಸ್ ಗೆ ಹೋಗೋಣ ಅಂದ್ರು...

ವಾಹನ ಬೃಂದಾವನದ ಕಡೆ ತಿರುಗಿತು..

ಆ ಅಣೆಕಟ್ಟೆಯ ಸೇತುವೆಮೇಲೆ ನಿಂತು ಚಿತ್ರ ತೆಗೆಸಿಕೊಂಡದ್ದು.....ಜೆ. ಎಂ. ಸುಂದರವಾದ ಕೂಲಿಂಗ್ ಗ್ಲಾಸ್ ಹಾಕಿ ಕೊಂಡದ್ದು.....ಥೇಟ್ ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿದ್ದ ಹಿಂದಿ ನಟ ಸುನೀಲ್ ಶೆಟ್ಟಿ...... ತರಹವೇ ಕಾಣಿಸಿದ್ದು.ಎಲ್ಲ ಸೊಗಸಾಗಿತ್ತು

ಕೆ.ಆರ್. ಎಸ್  ಆಣೆಕಟ್ಟು - (ಚಿತ್ರಕೃಪೆ - ಅಂತರ್ಜಾಲ)

ಬೃಂದಾವನದಲ್ಲಿ ಓಡಾಡಿ, ಸಂಗೀತ ಕಾರಂಜಿಯನ್ನ ನೋಡಿ..ನಲಿದೆವು...

ಸಂಗೀತ ಕಾರಂಜಿ - (ಚಿತ್ರಕೃಪೆ - ಅಂತರ್ಜಾಲ)

ಒಂದೇ ದಿನದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಫಾರಿ, ಎರಡು ಜಲಪಾತ, ಒಂದು ವಿಶ್ವವಿಖ್ಯಾತ ಬೃಂದಾವನ..

ನಮ್ಮೆಲ್ಲ ಗೆಳೆತನ..ಸುಂದರವಾಗಿತ್ತು...

ರಾಮನಗರ ಬಂದಾಗ.ವೆಂಕಿ ಇಲ್ಲೇ ಇಳಿಯುತ್ತೇನೆ ಎಂದ.ನಾವು ಬಿಡದೆ.ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದೆವು (ನನ್ನ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ)

ಸರಿ ಸುಮಾರು ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿ ಕೋರಮಂಗಲದ ಶಶಿ ಮನೆ ತಲುಪಿ..ಅಲ್ಲೇ ರಾತ್ರಿ ಉಳಿದು..ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ನಮ್ಮ ಗೂಡಿಗೆ ಸೇರಿಕೊಂಡೆವು..

ಇಂತಹ ಒಂದು ಅದ್ಭುತ ಪ್ರವಾಸದ ಕಥಾನಕ.ನಮ್ಮ ಗೆಳೆಯ ವೆಂಕಿ ವಿವಾಹ ಸಂಭ್ರಮದಲ್ಲಿ  ಹತ್ತು ವರ್ಷ ಕಳೆದ ಸವಿ ನೆನಪಿಗಾಗಿ..

ವೆಂಕಿ ಸೌಮ್ಯ..ವಿವಾಹ ದಿನದ ಶುಭಾಶಯಗಳು...ಹೊಸ ಮನೆ ಬಂತು..ಹೀಗೆ ನಿಮ್ಮ ಆಸೆ ಆಕಾಂಕ್ಷೆಗಳು ಎಲ್ಲವನ್ನು ಆ ಭಗವಂತ ಈಡೇರಿಸಲಿ  ಎಂದು ಹಾರೈಸುವ...ನಿಮ್ಮ ಗೆಳೆಯರ ವೃಂದ..

ನಮ್ಮ ಗೆಳೆಯ ಜೆ. ಎಂ ಗೆ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬದ ಶುಭಾಶಯಗಳು

ನಾ ಏನು ಬರೆಯಲಿ..ಹೇಗೆ ಶುಭಾಶಯಕೋರಲಿ..ಮನಸು ದ್ವಂದ್ವದ ಗೂಡಾಗಿತ್ತು..

ಗೆಳೆಯ (ಜೆ. ಎಂ) ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯಲು ಮನಸು ಕಾದಾಡುತಿತ್ತು..ಬರೆಯಲೇ ಬೇಡವೇ..ಯಾಕೆಂದರೆ ಈ ಗೆಳೆಯ ನಮ್ಮ ಗುಂಪಿಗೆ ಒಂದು ತರಹ ಚಮತ್ಕಾರ ಕೊಟ್ಟವನು..ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯಲು ಪುಟಗಳು ಸಾಲದು..ನಮ್ಮ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರು ಕೂಡ ಹಾಗೆಯೇ..ವಿಸ್ಮಯವಾದ ಪ್ರತಿಭೆಗಳು...

...ಸರಿ ನಾನು ಯಾವತ್ತೂ ನನ್ನ ಮನಸಿಗೆ ಅನ್ನಿಸಿದ್ದನ್ನು ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ಕುಖ್ಯಾತಿ ಪಡೆದಿದ್ದೆ :-)

ಸುಧಾಮನಗರದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದ ಈ ಜೀವದ ಗೆಳೆಯ..ನಂತರ ವಿಧ್ಯಾಪೀಠದ ಹತ್ತಿರ ಮನೆಮಾಡಿದಂದಿನಿಂದ ನಮಗೆ ಪರಿಚಿತ..ನಾನು ಅವನು ಏಳನೇ ತರಗತಿಯಿಂದ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ಓದಿದೆವು..ನಂತರ ಎಂಟನೆ ತರಗತಿಗೆ ಶಶಿ, ವೆಂಕಿ ಜೊತೆಯಾದರು..ನಂತರ ಪಿ.ಯು.ಸಿ.ಯಿಂದ ಲೋಕಿ ಜೊತೆಯಾದ. ಇವರೆಲ್ಲರ ಸಂಗಡ ಕಳೆದ ಕ್ಷಣಗಳು ಅಮೋಘ..

ಈಗ ನಮ್ಮ ಕಥಾನಾಯಕ ಜೆ.ಎಂ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯೋಣ ಅನ್ನಿಸಿತು..

"ಹೀರೋ ರೇಂಜರ್" ಇದು ಒಂದು ಹೀರೋ ಸೈಕಲ್ ನ ಒಂದು ಮಾಡೆಲ್  .ಇದನ್ನು ಬೆಂಗಳೊರಿನಲ್ಲಿ ಖರೀದಿ ಮಾಡಿದ ಮೊದಲಿಗರಲ್ಲಿ ಇವನು ಒಬ್ಬ (ಪ್ರಾಯಶಃ ಹತ್ತರೊಳಗೆ ಸ್ಥಾನ)..ಅಲ್ಲಿಂದ ಶುರುವಾಯಿತು..ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದರು ಸೈಕಲ್, ಏನೇ ಮಾಡಿದರು ಸೈಕಲ್ ಅನ್ನುವ ಹಾಗೆ ಆಯಿತು.

ಸುಮಾರು ೧೯೯೦ರ ಒಂದು ಮಳೆಗಾಲದ ರಾತ್ರಿ..ಗೆಳೆಯ ಶಶಿ ಮನೆ ಕೋರಮಂಗಲದಿಂದ ನಾನು ಮತ್ತು ಜೆ.ಎಂ ಇಬ್ಬರು ಸೈಕಲ್ ನಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಾ ಇದ್ದೆವು. ಸಣ್ಣಗೆ ಶುರುವಾದ ಮಳೆ..ನಂತರ ಜೋರಾಯಿತು..ಮೊದಲೇ ಸ್ವಲ್ಪ (ಹೆಚ್ಚೇ) ಕ್ರಾಕ್ ಮನೋಭಾವದ ಇಬ್ಬರೂ ಸೈಕಲ್ನಲ್ಲೆ ಮಳೆಯಲ್ಲೇ ಮನೆ ಸೇರೋದು ಅನ್ನುವ ಆಸೆಯಾಯಿತು. ಸರಿ ಸಮಾನ ಮನಸ್ಕರಾದ ನಾವು ಹೊರಟೆವು ಬರು ಬರುತ್ತಾ ಮಳೆ ಜೋರೇ ಆಯಿತು..ನಮ್ಮ ಒಳ ಉಡುಪು ಸೇರಿದಂತೆ ಎಲ್ಲವು ವದ್ದೆಮಯ..ನೀರು ಜಿನುಗುತ್ತಿತ್ತು ಅಡಿಯಿಂದ ಮುಡಿಯವರೆಗೆ!!

ಬಸವನಗುಡಿ  ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಬೇಕರಿ ಹತ್ತಿರ ನಿಂತೆವು...ಮಳೆಯಿಂದ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಸುಮಾರು ದ್ವಿಚಕ್ರವಾಹನ ಸವಾರರು ಅಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತು ಬಿಸಿ ಕಾಫಿ, ಬಾದಾಮಿ ಹಾಲು, ಚಹಾ ಹೀರುತ್ತಾ , ಸಿಗರೆಟ್ ಎಳೆಯುತ್ತ ನಿಂತಿದ್ದರು ..ಜಾಗ ಮಾಡಿಕೊಂಡು  ನಾವಿಬ್ಬರು ನುಗ್ಗಿದೆವು!

"ಏನ್ ಸರ್ ಏನ್ ಕೊಡಲಿ..ಬಿಸಿ ಬಾದಮಿ ಹಾಲು, ಕಾಫಿ, ಚಹಾ"
ಇಬ್ಬರೂ ಮುಖ ಮುಖ ನೋಡಿಕೊಂಡೆವು ..ಜೆ. ಎಂ ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಮುಗುಳು ನಗೆ ಕೊಟ್ಟ
"ಸರ್ ಎರಡು chilled 7 UP  ಕೊಡಿ"
ಬೇಕರಿಯವ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರನ್ನು ಅಡಿಯಿಂದ ಮುಡಿಯತನಕ ನೋಡಿದ..ಏನನ್ನೋ ಗೊಣಗಿದ...ನಂತರ..ಸೆವೆನ್ ಅಪ್ ಕೊಟ್ಟ
ಜೆ. ಎಂ.ಅದನ್ನ ಒಮ್ಮೆ ಮುಟ್ಟಿ..
"ಸರ್ full chilled ಕೊಡಿ"
ಬೇಕರಿಯವನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮನಸಲ್ಲೇ "ಎಲ್ಲೋ ಕ್ರಾಕ್ ಮುಂಡೇವು...ಈ ಚಳಿಯಲ್ಲಿ chilled Seven up ಅಂತೆ ಮಂಗ ಮುಂಡೇವು" ಅಂತ ಬಯ್ದುಕೊಂಡು ಕೊಟ್ಟ!!
ಇಬ್ಬರೂ ತಣ್ಣಗಿರುವ ಸೆವೆನ್ ಅಪ್ ಅನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡೆವು...ಆ ಚಳಿಯಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ತಣ್ಣಗಿದ್ದದರಿಂದ  ಅದನ್ನು ಹಿಡ್ಕೊಳೋಕೆ ಆಗ್ತಾ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ..ಬೇಕರಿಯವನು ನಮ್ಮ ಕಡೆನೇ ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ದಾ..ಮರ್ಯಾದೆ ಪ್ರಶ್ನೆ..ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಆ ಚಳಿಯಲ್ಲೇ ನಡುಗಿ ನಡುಗಿ ಒಂದೊಂದೇ ಗುಟುಕು ಕುಡಿಯುತ್ತ...ಮುಗಿದರೆ ಸಾಕಪ್ಪ ಅಂತ ಕುಡಿದು ಮುಗಿಸಿದೆವು..

ಒಂದು ಅದ್ಭುತ ವಿಲಕ್ಷಣದ ಅನುಭವ ಅದು..ಕಾರಣ..ಅಂದುಕೊಂಡಿದನ್ನ  ಮಾಡುವ ವಯಸ್ಸಿನ ಚಪಲತೆ ಅದು..

ಇದನ್ನ ಇವತ್ತಿಗೂ ಕೂಡ ನೆನೆದು ನೆನೆದು ಮನಸು..ಕಣ್ಣು ವದ್ದೆಯಾಗುವಷ್ಟು ನಗುತ್ತೇವೆ..

ಜೆ. ಎಂ ಸತೀಶ್ ಕುಮಾರ್

ಇಂತಹ ಒಂದು ಅದ್ಭುತ ನೆನಪಿಗೆ ಕಾರಣನಾದ ನಮ್ಮ ಗೆಳೆಯ ಜೆ. ಎಂ ಗೆ ಹುಟ್ಟು ಹಬ್ಬದ ಶುಭಾಶಯಗಳು!!!